Wat Annemiek in een vorig blog (Wat kun je doen als je pijn voelt in een beweging) ook zei: ‘Het gaat nooit over!’ Dat is geen fijne gedachte. Ook al kwam de pijn door hoe ze de beweging deed, dit voelde ze niet. Wat ze wel voelde was een oude bekende: de oorspronkelijke pijn in de schouder of althans een gevoel dat ze daarmee associeerde. ‘Zie je wel, daar is hij weer. Het gaat nooit meer over!’
Pijngeheugen
Hoewel er waarschijnlijk weken zijn geweest waarin Annemiek haar schouderpijn niet voelde, haar brein koppelt het gevoel meteen aan de oude klacht. Dit deel van het brein kent maar 2 keuzes: het is veilig of het is onveilig ofwel gevaarlijk. Pijngevoelens horen bij gevaarlijk, onveilig. Je brein scant: ‘ken ik dit gevoel ergens van?’ Zo ja, dan kom je in je herinnering terecht bij de sterkste versie van de toenmalige klacht. En hoe vreselijk was het toen, hoe ellendig voelde je je toen. Hoe weinig oplossingen had je toen en hoe lang heeft het geduurd voor je de juiste hulp had of de juiste strategie, zodat het minder werd en over ging.
Eigenlijk kom je even in een soort van hulpeloosheid terecht, waar je vervolgens ook in kan blijven hangen. In deze plek van je brein vind je geen oplossingen. Hier zijn alleen doodlopende sporen en ongelukkige gedachten. Laat ze los en ga naar je hersenschors, in je bewuste denken. Dat is de plek waar je je herinnert welke stappen je hebt gezet om uit die situatie te komen. Dat is de plek waar je wel oplossingen hebt.
Wat heb ik nu nodig?
Bedank je brein voor de boodschap en laat de herinnering los en vraag je af: ‘Is dat zo dat het nooit over gaat? Was ik niet een half uurtje geleden pijnvrij? (Of gisteren of vorige week)’ Eigenlijk is het zo dat als je momenten hebt dat je pijnvrij bent, dat het per definitie niet de oude pijn is. Het is een nieuwe en die is van nu en niet van gisteren of vorig jaar. In het nu is er een oplossing mogelijk. Maar eerst moet je loslaten dat het ‘dezelfde’ pijn is. Met de vraag ‘Is dat zo?’ kom je meteen in je hersenschorsbrein en daar kun je vragen: ‘Wat kan ik doen, zodat ik weer pijnvrij ben, zodat ik geen pijn voel? Wat heb ik nu nodig?’ En dat kan telkens weer wat anders zijn. De strategieën binnen een bewegingsles heb ik gedeeld in de vorige blog.
Jouw strategieën
Als ik mijn klanten vraag ‘Wat heb je nu nodig?’, moeten ze van mij minstens 10 alternatieven noemen wat ze zouden kunnen doen. Iedereen heeft strategieën om zichzelf bij pijnklachten te helpen. En hulp vragen is er één van en dat is wat Annemiek in de les deed. Ik kan nu een hele reeks helpende strategieën geven, maar ik denk dat je daarmee mist dat je je eigen hulpbronnen herinnert. En dat zou jammer zijn, want daar gaat het om: je zelfredzaamheid vergroten, je zelfvertrouwen vergroten dat je iets kunt doen met deze pijnklacht. En als je nu denkt: ‘Ja, maar mijn pijn komt door ….. en die kun je niet zomaar veranderen’ dan daag ik je uit om die gedachte te stoppen, los te laten en dus te stoppen met slachtoffer te zijn van je situatie. Je kunt met mijn voorstel in ieder geval invloed uitoefenen. Misschien niet pijnvrij worden, maar wel pijn verminderen.
Wat zijn jouw strategieën als je ergens pijn hebt? Wat zijn dingen die je kunt doen die jou dan helpen? Deel ze in het commentaarveld, zodat we met elkaar een hele voorraad helpende strategieën maken. En waar nodig stop ik er een paar uit mijn voorraadkast bij.
No comments yet.