Ik beloofde in mijn vorige blog dat ik iets zou vertellen over hoe ik voor mijzelf de feldenkraislessen gebruik in verband met mijn heupklacht. Dat is nog helemaal niet zo makkelijk, merk ik. Het is namelijk best wel subtiel wat ik doe. Het is gebaseerd op zo’n 40 jaar van Feldenkrais Training en daarin geassisteerd hebben en later ook de Child’Space Methode en het assisteren daar. Pas nadat ik in 2017 Lyme kreeg, wat driekwart jaar een aanslag op mijn energie deed, begreep ik dat het tijd werd om al die extra’s af te bouwen. Uiteindelijk stopte mede daarom in 2019 ook de Child’Space Training Amsterdam bij gebrek aan opvolger voor de organisatie.
Waarom elke beweging weer opnieuw tot ontdekken leidt
In al die jaren heb ik in mijn eigen bewegingen kunnen ervaren, hoe ik steeds opnieuw moest zoeken naar het gemak en de beweging in het geheel. Door alle activiteiten door de dag heen, met vaak hun meekomende stress of door het te lang in 1 houding zijn, leek het net of ik bij elke feldenkraisbeweging weer opnieuw de prachtige soepele en vanzelfsprekende kwaliteit moest vinden. En wat voelt het dan daarna fijn, zo heel in mijn lichaam.
Bewegen als geheel in samenwerking
Dat vinden van bewegen als geheel is een steeds terugkerend thema in de feldenkraislessen. Op het moment dat je dat gaat ervaren vallen gewoonten even weg en ontstaat er vloeiendheid in het bewegen: alles werkt samen in plaats van alle verschillende onderdelen los van elkaar. Dat zijn de bewegingen die je nodig hebt om je gewrichten te beschermen. Als alles als onderdeeltjes ten opzichte van elkaar beweegt komt er frictie tussen die delen. Het heupgewricht is een aardig voorbeeld van zo’n frictiepunt als het been als losstaand scharniert in de romp als een blok. In feite bestaat dat frictiepunt niet als je die 2 delen meer als samen kunt laten functioneren en dus ook je romp kan voelen als los van elkaar functionerende onderdelen.
Goed luisteren naar de instructie
Elke keer als een beweging begint voelt het als weerbarstig of te stijf om samen te werken. Mijn tactiek is dan eerst goed te luisteren naar de instructie met betrekking tot hoe te beginnen. Bekende elementen daarin zijn startpunt en de richting ervan. Afgelopen seizoen deden we bijvoorbeeld feldenkraisbewegingen die vanuit de hand begonnen, of vanuit de elleboog. Het zoeken is dan hoe je jezelf verder vrij kunt geven om de beweging te volgen in plaats van weerstand te bieden of het initiatief over te nemen. Dat vrij geven heb je mij de laatste tijd steeds vaker horen zeggen. En ook hoe dat verder in je verloopt qua beweging hoor je me dan regelmatig vragen: wat komt er mee in beweging.
Hoe kun je jezelf zo ontspannen dat de beweging als een draad afwikkelt, dat je kunt voelen hoe er vanuit het startpunt steeds meer van jou wordt meegenomen.
De beweging klein maken
Ik maak dan eerst de beweging klein en tegelijk langzaam zodat ik kan voelen of ik kan voldoen aan de instructie. Ik blijf klein herhalen tot ik voel dat ik mijn strakheid of stugheid los kan laten zodat meer van mij mee kan komen. Tegelijk voel ik dan steeds het geheel. Waar houd ik me tegen, waar houd ik mee strak, waar kan ik meer verzachten of meer vrijgeven.
In de verbeelding bewegen
Het kan ook zelfs zo zijn dat zelfs dat klein bewegen niet lukt in gemak, dat mijn schouder bijvoorbeeld maar blijft meesturen, mee wil starten in de beweging. Of dat mijn rug strak is en als een massieve plaat meegetrokken moet worden. Of als mijn hoofd maar de leiding blijft nemen en dus als eerste beweegt. Dan maak ik zelfs helemaal geen beweging, maar beweeg ik in mijn voorstelling en kijk ik of ik me in mijn beweging kan voorstellen dat er vanuit het startpunt aan me wordt getrokken en dat ik meegeef alsof ik elastisch ben. Ook in mijn voorstelling beweeg ik eerst heel klein en kijk ik of ik langzaam kan vergroten.
De beweeglijkheid laten groeien
Als die twee manieren hebben geholpen dan begin ik bij wijze van spreken opnieuw en kijk ik of er meer ruimte is ontstaan. Omdat ik een vrij goed bewegingsgeheugen heb omdat ik al zoveel feldenkraisbewegingen heb gedaan, merk ik dat mijn lichaam het snel weer vindt. En dan komt de soepelheid in de bewegingen weer tevoorschijn. Dat gebeurt sneller naarmate je meer lessen hebt gedaan en je lichaam die specifieke bewegingstaal al heeft geleerd. En eerlijk gezegd als die verbinding er eenmaal weer is ben ik eigenlijk al waar ik wil zijn: bewegen zonder grenzen door tegenwerking in mezelf.
Verbindend bewegen vanuit je bekken
We gaan dit najaar je bekken als dragend en beweeglijk midden onderzoeken. Of je bekken als zwaartepunt en/of als centrum van je energieveld. Maar we onderzoeken ook hoe een voet via je been door je heup heen je bekken in beweging brengt, waardoor je heupgewricht niet als frictiepunt hoeft te dienen. Of hoe een reikende hand door je heup heen gaat via je bekken.
Soms haken mensen aan op een bepaald thema, anderen zeggen: ik doe mee ongeacht het thema. Zoals gewoonlijk ligt de reeks feldenkraisbewegingen niet vast en is deze serie net zo goed geschikt voor iemand met heupklachten, rugklachten of knieklachten of nog iets anders. Want elke les heeft als doel jezelf weer een geheel te voelen, een ondeelbare eenheid. En zodra je dat vindt kan de pijn ook verminderen.
Wil je meedoen? Hier lees je alle informatie.
No comments yet.