Al bij het lezen van het boek “Matrix Energetics” van Richard Bartlett in mijn zoektocht naar de verbinding met het kwantumveld kwam ik erachter dat dat was wat Moshe Feldenkrais deed. Moshe deed exact wat daar werd beschreven: verbinding maken met een persoon die alle mogelijkheden in zich heeft en niet het beperkte en vaak gehandicapte beeld wat die persoon van zichzelf heeft. En dat is wat ik vanaf dat moment ook ben gaan doen: focussen op de mogelijkheden van mijn klanten en wat ze nu nodig hebben om daar dichterbij te komen.
Making connections
Alweer ruim tien jaar geleden kwam het boek “Making connections: Hasidic Roots and Resonance in the Life and Teachings of Moshe Feldenkrais” van David Kaetz uit, een Canadese Feldenkrais practitioner. Om zijn boek te promoten kwam hij naar Amsterdam en gaf een lezing voor onze beroepsvereniging (de Nederlandse Feldenkrais Vereniging) en andere geïnteresseerden. Ik had het voorrecht om samen met een paar mensen van mijn oude Feldenkraistrainingsgroep met hem te dineren in huiselijke kring.
Omdat ik het boek van David Kaetz nog niet had gelezen, vroeg ik hem naar zijn interpretatie van ‘Making connections’ en of dat iets met het kwantumveld te maken heeft. Hij haakte niet in op het woord ‘kwantumveld’, omdat hij niet wilde of omdat hij daar nog nooit mee te maken heeft gehad destijds. Hij reageerde wel op mijn vraag hoe ik mij meer kon ontwikkelen in het maken van die verbinding.
Het leven is een proces
Hij raadde me aan naar Rabbi David Cooper te luisteren die een cursus had over de Kabbala. Die heb ik gevolgd en ook zijn vervolgcursussen. Er ging weer een nieuwe wereld voor me open. Wat ik daaruit o.a. geleerd heb is dat wie je bent geen vaststaand gegeven is. Je doel in het leven is langzaamaan steeds meer jezelf worden. Hij benadrukt dat jezelf zijn geen feit is, maar een werkwoord. Je bent ‘wordend’, het is een proces wat je dus alleen met een werkwoord kunt uitdrukken. ‘Daviding’ noemde David Cooper zichzelf in wording, voor mij is dat dan ‘Tjitsketing’. Het is nooit klaar, het is afhankelijk van hoe open je bent om te veranderen. Het is afhankelijk van het feit of je kunt accepteren dat hoe jij jezelf ziet maar een opname is. Het volgende moment is dat alweer voorbij: oud nieuws. Als je jezelf daaraan vasthoudt leef je in het verleden, in een oud beeld van jezelf. Soms zie ik dat iemand aan het einde van de les altijd precies hetzelfde staat. Met dezelfde blik, met dezelfde hoofdhouding, dezelfde persoon zoals die vanochtend opstond uit zijn/ haar bed. Waar is het effect van de les gebleven? Waar zijn de veranderende bewegingen gebleven? Gelukkig is het meestal juist heel goed te zien, anders zou ik zeker aan de kwaliteit van mijn lessen gaan twijfelen.
Ego en identiteit
Maar dat hetzelfde blijven is wel wat je ego wil. Je ego wil een vaste vorm en een zekere kwaliteit: dit is wie ik ben. Niet: dit is wie ik nu ben. Dat is de reden dat veranderen zo moeilijk is en vaak zo langzaam gaat. Het accepteren dat wie je nu bent een inperkende jij is door gewoonten, door je aan te passen, door je scholing, etc. is een eerste stap om jezelf ruimte te geven voor die verandering. Het weten dat verandering niet tegen te houden is en je daarvoor open stellen is de volgende stap.
Wat resoneert in jou als je dit leest? Deel het in het commentaarveld onder dit blog.
Beste Tjitske,
Vandaag heb ik een driedaagse cursus met betrekking tot mijn vak (psychomotorische therapie) afgesloten. Ik had voor deze cursus gekozen, omdat het een cursus was waarbij er veel psychomotorische oefeningen gedaan zouden en het was zeker 15 jaar geleden, dat ik zo intensief met deze oefeningen bezig ben geweest. Ik wist vooraf, omdat ik de docente ken en al eerder een cursus bij haar had gevolgd, dat veel oefeningen en de toepassing daarvan in therapie, bekend voor mij zouden zijn. Ik wilde echter ervaren hoe het zou zijn om deze bekende oefeningen weer zelf te doen na 15 jaar en met 19 jaar werkervaring als psychomotorisch therapeut.
Door de oefeningen uit te voeren alsof ze nieuw voor mij waren, was iedere ervaring met de oefeningen ook nieuw, verbonden met het moment dat ik bezig was met de oefening en niet verbonden met eerdere ervaringen met dezelfde oefening. Hierdoor kon ik ook ervaren hoe ik veranderd ben als persoon en dichter bij mezelf ben gekomen, terwijl ik vaak ook het gevoel had de afgelopen 15 jaar dat ik stil stond in mijn ‘wordingsproces’. Tegelijkertijd heb ik wel steeds aan dat ‘wordingsproces’ gewerkt door regelmatig te reflecteren hoe ik in het leven sta, door trainingen te volgen waarbij ik regelmatig beelden van mezelf bij heb gesteld.
Er schiet mij een herinnering te binnen. Toen ik 10 was had ik een heel bijzondere ervaring. Ik was buiten en maakte een grote stap om een hoogteverschil te overbruggen. Op het moment dat ik die stap maakte, ervoer ik dat het een uniek moment was. Ik wist: zelfs al herhaal ik deze stap, het moment zal niet hetzelfde zijn. Ik ervoer dus wat jij ook schrijft: er is voortdurend verandering, je kan het niet tegen houden.
Hartelijke groet, Ruth
Hallo Ruth,
Wat een mooi verhaal. Precies dat is wat ik heb bedoeld: alles bezien alsof het nieuw voor je is! Wat fijn dat je daardoor zoveel meer kon genieten en er uiteindelijk veel meer uit hebt gehaald. En dat je hierdoor heel goed kon merken hoeveel je was gegroeid als mens en psychomotorisch therapeute.
Die herinnering is ook echt een heel mooi voorbeeld!
Dank je, Ruth, voor het delen.
Hartelijke groet,
Tjitske
Tjitske wat mooi om te zien hoe je buiten het kader van “slechts” Feldenkrais stapt.
Deze Tjitske vind dat heel inspirerend en bevestigend;-)
Hallo Tjitske,
Leuk om een bericht van mijn naamgenoot te krijgen! Bedankt voor je compliment!
Eerlijk gezegd heb ik me altijd breder ontwikkeld, maar ben me meer aan het uiten over wat ik heb geleerd en hoe ik verder ben ontwikkeld.
Eigenlijk hoort het ook helemaal bij de Feldenkrais Methode en is het daardoor, ondanks dat de bewegingen hetzelfde kunnen zijn, toch per practitioner mogelijk anders.
Hartelijke groet,
Tjitske