Wat kun je doen bij nek- en schouderklachten en hoofdpijn?

Maandagmorgen

Onlangs kreeg ik aan het begin van de week de volgende Whatsapp van Judith Hompe, mijn persoonlijke assistent op afstand: ‘Hi Tjitske, heb jij deze week tijd mij een behandeling te geven? Ik heb enorm last van m’n nek.’ Waarop ik antwoordde dat ik de aankomende vrijdag tijd voor haar had.

Judith: Dat zou fijn zijn, heb je voor nu al een tip wat ik kan doen. Linkerschouder zit vast en doet pijn, nek zit vast, geeft hoofdpijn, gedoe is het.

Tips die je direct kunt toepassen

Als reactie op deze vraag kwam ik met een hele reeks tips, waardoor ik dacht dat dat wel eens interessant zou kunnen zijn ook voor anderen.

• Tip 1: Focus je op je contact met de aarde. Kijk of je steeds terug kan gaan naar waar je je laat dragen door de stoelzitting of door de vloer.

• Tip 2: Leg je handen op je onderbuik en voel de beweging van je adem via je buik in je handen. Maak je handen en armen zo zacht dat je buik je handen makkelijk kunnen meenemen in de bewegingen van de adem. (Hé, waar ken ik die tip van? Zie vorige blog)

• Tip 3: Ga regelmatig bij je computer weg en maak een ommetje buiten, liefst in het groen, om de energie naar je benen te sturen en zo meer aards te maken.

• Tip 4: Loop met verende en licht stampende tred zodat je je energie nog bewuster naar beneden trekt.

• Tip 5: Neem regelmatig een moment pauze en focus je op je bekken/buik gebied en hoe je de ruimte ervan ervaart. Denk die ruimte gekleurd met een mooie stevige rode kleur en laat die kleur je benen in vloeien.

Judith Hompe: Huh, maar ’t zit toch hoger, in m’n schouders?

Ik: Ha, dat heb ik wel gehoord. Wat denk je dat ik je voorstel?

Judith: Als ’t onderste deel niet klopt krijg je klachten in het bovenste deel?

Ik: Exact, je klachten bovenin betekenen dat daar te veel energie zit. Het eerste wat je kan doen is de energie daar weg laten vloeien door je meer te focussen op waar je je kunt laten dragen en waar je je kunt verbinden met de aarde. En de pijn haalt eigenlijk je energie nog meer omhoog, het trekt je er helemaal naar toe. Dus alles wat je doet met het focus elders helpt ook de pijn te verminderen. Tenzij de pijn te hevig is, dan is er meer nodig.

• Tip 6: Je voeten voelen in contact met de grond helpt je de balans te herstellen.

Eigenlijk ben ik benieuwd hoeveel er verandert als je dit doet tot vrijdag.

Dinsdagmorgen

Dinsdagmorgen vraag ik Judith wat ze met mijn tips gedaan heeft en of ze enig effect heeft gemerkt. Ze meldt terug dat ze wat met je tips gedaan heeft en dat het tijdelijk wel wat effect had. Maar in de avond verging ze van de pijn, was misselijk en draaierig en had hoofdpijn waar een ibuprofen niet tegen hielp. Ze snapte mijn grondingsverhaal en zag ook dat het al een al langer bestaand probleem is.
Ik zei: ‘misschien wil je pijn je met de ernst ervan doordringen dat het tijd is dat serieus te nemen.’ Daarnaast vroeg ik haar of er 1 houding is waarin het minder is/wordt?

Judith: Het neemt toe naar ’t einde van de dag. Het is niet een heel specifieke houding lijkt ’t wel.

Ik: Is er een houding waarin je kunt rusten en het gewoon even kan laten zijn wat het is?
Judith: Staand gaat ’t ’t makkelijkst
Ik: Helpt warmte? Of irriteert dat juist

Judith: Warmte helpt, dus heb ik ook veel een sjaaltje om en spierverwarmende gel erop

• Tip 7: Gebruik maar een hittepit of een kruik. Dan kunnen je spieren wat makkelijker door de warmte ontspannen en bovendien is het vaak ook meteen pijnstillend.

Daarnaast is het misschien ook tijd om toch wat gerichter op de plek aan de slag te gaan.

• Tip 8: Op je zij liggend op je rechterzij en dan je linkerarm ondersteunen naar voor met een groot en stevig genoeg kussen en dan weer je concentreren op waar je je zelf in de grond kunt laten zinken. En dan langzaamaan meer je aandacht naar je pijnlijke schouder brengen en kijken of je daar je spieren rondom kunt loslaten, kunt ontspannen.
  
  Dan vandaar uit minimale bewegingen maken in welke richting dan ook waar je schouder naar toe zou willen bewegen en weer terug laten komen en opnieuw de rust zoeken. Met minimaal bedoel ik in feite alleen de start van de beweging. Elke keer opnieuw vanuit de rust starten. En na een paar bewegingen de richting veranderen. Heel weinig en heel luisterend. Wat gaat. En als niets gaat in gedachten bewegen.

Respectvolle beweging, jouw systeem wil absoluut zeker zijn dat je de grenzen respecteert voor je echt effect krijgt en dieper los kunt laten.

Weer een dag verder

Nadat ik vroeg hoe het met haar ging zei Judith: Redelijk, hoewel ik de hoofdpijn al bijna weer voel opkomen. Vannacht een flinke ruk gemaakt qua slapen, vanmorgen nog 2 uur extra geslapen. Ik heb wat hulp gevraagd qua healing, ik kon gisteren niets meer van de pijn in hoofd, schouder en nek.

Ik: Goed plan om extra hulp te vragen.

Judith: Kennelijk vraag ik echt te veel van mezelf en verwacht ik ook te veel of zo. En ik vind dat ik heel weinig doe.

Ik: Dat snap ik, want het zijn vast ook scherm gerelateerde klachten.

Judith: Ik heb mijn scherm weer recht gezet, dus ik heb goede hoop dat het er minder van wordt. Ik schrik wel van de heftigheid ervan.

Ik: Ook dat snap ik. En ik snap ook dat je hier niet op zit te wachten.

Judith: Ik vind ‘t wel een fijn idee dat je vrijdag even kijkt hoe het er nu mee is. En ja dit komt nooit uit natuurlijk!

Ik: Nee, dat is zeker zo. Maar als je nu kijkt naar de betekenis van dit en het blokkeert je in je werk, wat zegt het je dan?

Judith: Dat ik misschien niet de goede dingen doe.

Ik: Daar moest ik ook aan denken. Of wel de goede dingen maar niet op een goede manier.

Vrijdagmorgen

Toen Judith op vrijdag voor haar sessie bij mij kwam, was er best wel al wat gebeurd ook met de andere hulp die ze had gekregen. Maar toen ik haar op haar zij op mijn feldenkraisbank liet gaan liggen, voelde ik dat haar hele systeem onnoemlijk actief was. Alsof ze niet meer echt wist hoe ze los kon laten. Daar zijn we mee aan de slag gegaan en langzaamaan kwam er steeds meer rust en daarmee vrije beweeglijkheid. Toen Judith weer kwam zitten zag ik dat ze echt zichzelf in haar bekken kon laten rusten. Ik vroeg hoe het voelde. Veel beter maar mijn hoofd heeft echt geen idee wat het moet doen.

Ik ondersteunde het hoofd vanuit de nek en kaak en vroeg haar zich voor te stellen hoe het hoofd kon rusten in het bekken.

‘Je bekken draagt je hoofd, dat hoeft je hoofd niet zelf te doen’.

Achteraf gevraagd hoe het nu voor haar was geweest zegt Judith:
‘Het bewustzijn, bewust zitten, lopen en met aandacht dingen doen leverde ontspanning op in de spieren en daarmee minder pijn.

De echte verkramping was uit m’n spieren na onze sessie en ik was verbaasd over hoeveel het naast lichamelijk ook op m’n hele gesteldheid invloed had. De tranen tijdens onze sessie waren een mooie metafoor voor het loslaten van dat wat me dwars zat. Dat was in mijn lijf gaan zitten. Op meerdere vlakken een stukje ontspanning dus. Ik merk wel dat als ik me weer overgeef aan de waan van de dag dat de pijn in een mildere vorm weer snel op kan komen. Bewustzijn van mijn houding geeft ook dan weer meteen ontspanning’.