Verbinding maken op afstand

In mijn vorige blog vertelde ik dat de coronasituatie ons ook uitdaagt nieuwe vaardigheden te ontwikkelen of bewust te maken. Eén daarvan is verbinding maken met mensen op afstand. Natuurlijk was het handig geweest als ik dit eerder had gecommuniceerd. In de lockdown tijd was dit echt fijn geweest voor het contact met ouders die in verzorgingshuizen zitten en zo. Maar ik was me er eigenlijk niet zo bewust van dat die vaardigheid die ik eigenlijk als heel vanzelfsprekend gebruik niet zo vanzelfsprekend is. Vandaar nu pas deze poging om het ook praktisch te maken naar voor wie dit niet zo vanzelfsprekend is.

Quarantaine

Toen mijn zwager corona had hoorde ik daar pas van toen hij werd opgenomen in het ziekenhuis. Wij konden niet bij hem, alleen zijn zoon werd toegelaten. Ook mijn zus moest in quarantaine blijven en bleek ook een halve week later toch besmet te zijn. Mijn zus belde ik regelmatig op. Wat ik dan doe in dat gesprek is dat ik visualiseer dat ik bij haar op bezoek ben. Al babbelend stelde ik me voor dat we samen op de bank zaten in haar huis. Ook mijn zwager bezocht ik dagelijks in het ziekenhuis. Ook virtueel, maar dan zonder telefoongesprek erbij. Ik wenste hem kracht en gezondheid terwijl ik dat deed.

Hoe doe je dat?

Wat heb je nodig om dat te doen? In eerste instantie is het nodig om jezelf te ontspannen, rust in jezelf brengen. Je aandacht is dus nergens anders dan bij jezelf. Vanuit dat gevoel ga je visualiseren dat je bij de ander bent. Je stelt je de ruimte voor en hoe die ander daar ligt of zit. Vanuit die verbinding met jezelf en dan het oproepen van het beeld van die ander stem je als het ware af, zoals je een radio afstemt op een andere zender. Dus je stelt je aandacht in op die ander. Dat is verbinding maken. Dat is je verbinden met die ander.

Weer een stukje kwantumtheorie

Ook dit is te verklaren vanuit de kwantumtheorie. Twee deeltjes die bij elkaar horen reageren hetzelfde ook als ze heel ver van elkaar zijn. Mijn aandacht brengt deeltjes naar mijn zwager en vervolgens focus ik me op kracht en gezondheid die dan via die deeltjes die ik naar het ziekenhuis in Rotterdam heb laten gaan, daar voelbaar kan zijn. Ik weet natuurlijk niet of mijn zwager dat bewust heeft gevoeld, maar ik weet wel dat iets in hem dat oppikt. Zo werkt ook voor iemand bidden.
Mijn zwager is wel overleden, dus mijn gezondheidswens kon hem niet beter maken, maar ik ben blij met de kracht die ik hem stuurde. Hij is werkelijk heel krachtig en helder geweest in zijn afscheid van zijn zoon. Ik weet natuurlijk niet of het hem echt gesterkt heeft, hoe zou ik dat kunnen weten? Maar voor mij was het een actieve rol in een situatie van machteloosheid en aan de zijlijn staan.

Meer bewustzijn van onze natuurlijke mogelijkheden

Maar misschien is nu de tijd gekomen dat we dit met elkaar delen. Dat we de ander actief daarin laten meedoen. Ik deed van de week een poging bij mijn zus om haar daar bewust van te laten zijn. Ik vertelde haar dat ze met voorstellingen maken zichzelf veel meer kon verbinden met de mensen om haar heen. Ze vroeg hoe ze dat dan doet. Ze had me juist daarvoor een verhaal verteld over mensen die haar helpen. Ik gebruikte dat als voorbeeld. Ik zei als je je vrienden belt om ze te vragen of ze sinaasappels voor je willen halen op de markt, dan stel je je voor dat je even bij hen bent. Dus niet alleen belt vanuit je huis, maar in je verbeelding bij hen op bezoek gaat om het ze te vragen. Vervolgens stel je je voor dat zij op de markt zijn en voor jou die sinaasappels kopen waarbij ze op dat moment niet anders kunnen dan aan jou denken omdat die sinaasappels voor jou zijn. Dan brengt een van hen die sinaasappels vervolgens bij jou waarbij je ze kunt bedanken en je dankbaar voelen. Bij elke sinaasappel die je eet kun je weer aan je vrienden denken en hoe dankbaar je ze bent dat zij dit voor je doen en dat zij jouw vrienden zijn. Dat zijn vier momenten van je verbonden voelen met hen.

Meer bewust zijn hiervoor

Als we dit soort situaties van verbinding maken bewuster gaan doen, kun je dat natuurlijk aan de ander vertellen, zodat die ander ook actief die verbinding zoekt en voelt. Bijvoorbeeld als de vrienden van mijn zus tegelijk aan de telefoon zich actief met haar verbinden en proactief aan haar denken als ze de sinaasappels kopen. Ik ben ervan overtuigd dat hierdoor onze gemeenschapszin, onze saamhorigheid met elkaar en onze zorg voor elkaar enorm kan groeien en intensiveren. Vooral als we dat allemaal meer en meer doen. Die verbinding voelen en actief maken is een heel gewone menselijke eigenschap, die er vroeger gewoon was, maar waar we een stuk van weggedreven zijn door onze steeds individualistischer samenleving. Die verbinding is heel gewoon tussen moeder en kind als baby en opgroeiend kind. Maar in feite is die verbinding er met ieder waar je een bepaalde relatie mee hebt. Bijvoorbeeld iemand die je je vriend(in) noemt is een relatie, iemand die je je collega noemt is een relatie en vanzelfsprekend is dat bij je familierelaties. Met elke relatie zal die verbinding anders voelen. Hoe dichter bij hoe intenser en gemakkelijker, hoe verder weg hoe minder intensief.

Ikzelf heb nooit geautomatiseerd dat mijn emails afgesloten worden. Ikzelf verbind me bij mijn afsluitende groet altijd actief met de ander. Mijn hartelijke groeten zijn dan ook altijd gevuld met de energie van mijn hart. Ook in de zoomlessen verbind ik me met een ieder die daar is. Sommige mensen zeiden: ‘Het is net of je naast me in de kamer bent!’ Ik denk dat dat ook letterlijk een beetje zo is, althans dat is wel mijn intentie.

Als je andere voorbeelden hebt waarin je je bewust met anderen verbindt, hoor ik dat graag van je. Je kunt je verhaal hieronder plaatsen in het commentaarveld.